گياه پپرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتون هاي سبز رنگ توليد مي كند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل مي رود كيفيت برگ ها و زيبايي گل هاي آن كمتر مي شود. با حذف ساقه هاي گل دهنده مي توان گياه را به طور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.
حرارت : اين گياه به سرماي زياد مقاومت ندارد و حداکثر مي تواند در زمستان 15 درجه سانتيگراد را تحمل نمايد و در فصل رشد دماي 24 – 30 درجه براي آن بسيار مناسب است.
نور: مناطق پرنور يا نيمه سايه اطاق که دور از تابش مستقيم خورشيد باشد، مناسب است. اين گياه در زير اشعه ي چراغ فلورسنت پژمرده مي شود.
آبياري : اين گياه نياز چنداني به آب ندارد. هميشه مقدار زيادي آب در برگ هاي آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بين دو آبياري بايد کاملاً خشک شود، ولي نبايد آبياري آنقدر به تعويق بيفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نياز دارد و مقدار آبياري بايد خيلي کمتر باشد.
ريشه آن سطحي است و گسترش چنداني ندارد و در هواي آلوده، زرد و خشک مي شود. در صورت آب دادن زياد اطراف يقه ساقه، موجب پوسيدگي آن مي گردد.
رطوبت هوا : ميزان رطوبت لازم حدود 50 درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نمايد، لکه هايي بر روي سطح برگ ظاهر مي گردد و برگ را بي حس مي کند و برگ مي افتد.
هر دو ماه يک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهيد تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضاي آزاد در محلي سايه قرار دهيد تا حالت طبيعي خود را به دست آورد.
خاک : هر اندازه قابليت نفوذ خاک بيشتر باشد، ريشه و ساقه از پوسيدگي محفوظ خواهد بود. براي تهيه خاک، يک قسمت پيت، يک قسمت ماسه و يک قسمت خاک باغچه استفاده کنيد و کف گلدان مقداري ماسه و سنگريزه بريزيد.
زمان مناسب براي تغيير گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب براي آن مخلوطي از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را بايد در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ي مستقيم آفتاب قرار داد. در اين صورت سنبله گل سفيد يا کرم رنگي توليد مي کند.
هیچ نظری یافت نشد